Koszty pracy w Unii Europejskiej wzrosły o 4 procent

Indeks Kosztów Pracy jest krótkoterminowym wskaźnikiem obrazującym kształtowanie się godzinowych kosztów pracy ponoszonych przez pracodawców w ujęciu nominalnym.

Według danych Eurostatu, w IV kwartale roku 2023 godzinowe koszty pracy wzrosły o 4 procent w krajach Unii Europejskich oraz o 3,4 procent w krajach strefy euro, w porównaniu do analogicznego okresu roku poprzedniego.

Dwa główne składniki kosztów pracy to płace i koszty pozapłacowe. W krajach strefy euro w czwartym kwartale 2023 roku koszty wynagrodzeń godzinowych wzrosły o 3,1 procent, natomiast składnik pozapłacowy – o 4,2 procent.

Natomiast w krajach Unii Europejskiej w czwartym kwartale 2023 roku w porównaniu z analogicznym kwartałem roku poprzedniego koszty wynagrodzeń godzinowych wzrosły o 3,8 procent, a składnik pozapłacowy – o 4,6 procent.

Wzrost ten różnił się w zależności od branży. Najwyższy odnotowano w górnictwie i przemyśle wydobywczym –  11,3 procent, najniższy w działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej – 1,6 procent oraz związanej ze zdrowiem i pracą socjalną – 2,1 procent.

Jedyną działalnością, gdzie odnotowano spadek wysokości składnika pozapłacowego (o 0,6 procent) to był dział – sztuka, rozrywka i rekreacja.

Rynek pracy wymusi zmiany w działalności firm>>>

W IV kwartale 2023 roku w porównaniu do analogicznego kwartału roku poprzedniego najwyższe wzrosty godzinowych kosztów wynagrodzeń w całej gospodarce odnotowano w Rumunii (o 16,9 procent), na Węgrzech (o 16,3 procent), w Chorwacji (o 16 procent), w Polsce (o 13,1 procent) oraz w Słowenii (o 12,5 procent).

Indeks Kosztów Pracy jest krótkoterminowym wskaźnikiem pokazującym kształtowanie się godzinowych kosztów pracy ponoszonych przez pracodawców w ujęciu nominalnym, czyli bez uwzględnienia zmian cen. Oblicza się go, dzieląc koszt pracy w walucie krajowej przez liczbę przepracowanych godzin. Zatem rozwój zmiennych, kosztów pracy i przepracowanych godzin wpływa na ewolucję wskaźnika (rok bazowy = 2020).

Kwartalne zmiany godzinowych kosztów pracodawców mierzone są dla całkowitych kosztów pracy i ich głównych składników: wynagrodzeń oraz kosztów pozapłacowych (koszty pracy inne niż płace). Całkowite koszty pracy (TOT) obejmują koszty płacowe i pozapłacowe pomniejszone o dotacje. Nie obejmują kosztów szkolenia zawodowego ani innych wydatków, takich jak koszty rekrutacji, wydatki na odzież roboczą itp.

Do kosztów wynagrodzeń (WAG) zaliczają się wynagrodzenia bezpośrednie, premie i dodatki wypłacane przez pracodawcę w formie pieniężnej lub rzeczowej pracownikowi w zamian za wykonaną pracę, wpłaty na rzecz pracowniczych programów oszczędnościowych, płatności za nieprzepracowane dni oraz wynagrodzenia rzeczowe, takie jak żywność, napoje, paliwo, samochody służbowe itp.

Dyskryminacja i uprzedzenia utrudniają rozwój zawodowy kobietom>>>

Koszty pracy inne niż wynagrodzenia (OTH – koszty pozapłacowe) obejmują składki na ubezpieczenia społeczne płacone przez pracodawcę oraz podatki od zatrudnienia uznawane za koszty pracy, pomniejszone o dotacje mające na celu zwrot części lub całości kosztów bezpośredniego wynagrodzenia pracodawcy.

Strefa euro (EA20) obejmuje Belgię, Niemcy, Estonię, Irlandię, Grecję, Hiszpanię, Francję, Chorwację, Włochy, Cypr, Łotwę, Litwę, Luksemburg, Maltę, Holandię, Austrię, Portugalię, Słowenię, Słowację i Finlandię.

Do Unii Europejskiej (UE27) zaliczają się kraje: Belgia, Bułgaria, Czechy, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Chorwacja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Holandia, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Finlandia i Szwecja.