Z publikacji pt. „Kluczowe dane dotyczące warunków życia w Europie 2025”, opublikowanej przez Eurostat, wynika, że w 2024 roku 3,2 procent dzieci w Unii Europejskiej miało niezaspokojone potrzeby w zakresie opieki medycznej.
Odsetek ten wynosił 3 procent w przypadku dzieci żyjących w gospodarstwach domowych z dochodem rozporządzalnym przekraczającym krajowy próg zagrożenia ubóstwem (60 procent mediany dochodu ekwiwalentnego ) i 4,2 procent w przypadku dzieci żyjących w gospodarstwach domowych z dochodem rozporządzalnym poniżej tego progu, co stanowi różnicę 1,2 punktu procentowego.
W większości krajów unijnych odsetek dzieci z niezaspokojonymi potrzebami w zakresie opieki medycznej był wyższy w gospodarstwach domowych z dochodem rozporządzalnym poniżej progu, przy czym największą różnicę (6,1 punktu procentowego) zaobserwowano w Bułgarii.
Jednak w 10 krajach UE odsetek ten był niższy w przypadku dzieci żyjących w gospodarstwach domowych poniżej progu zagrożenia ubóstwem, przy czym największą różnicę w tym kierunku zaobserwowano w Finlandii.
W przypadku Polski wskaźnik wyniósł 3,9 procent, przy czym w przypadku dzieci żyjących w gospodarstwach domowych z dochodem rozporządzalnym przekraczającym krajowy próg zagrożenia ubóstwem (60 procent mediany dochodu ekwiwalentnego ) wynosił on 3,6 procent oraz 6,1 procent w przypadku dzieci żyjących w gospodarstwach domowych z dochodem rozporządzalnym poniżej tego progu.
Według badania, opieka medyczna odnosi się do indywidualnych usług opieki zdrowotnej (badań lub zabiegów) świadczonych przez lub pod bezpośrednim nadzorem lekarzy i przedstawicieli innych zawodów medycznych lub równorzędnych, zgodnie z krajowymi systemami opieki zdrowotnej.
Obejmuje ona opiekę zdrowotną świadczoną w różnych celach (lecznicza, rehabilitacyjna, długoterminowa) i w różnych trybach (stacjonarna, ambulatoryjna, dzienna i domowa), medyczną opiekę psychiatryczną oraz profilaktyczne usługi medyczne. Nie obejmuje przyjmowania leków na receptę lub bez recepty oraz opieki stomatologicznej.